Historia
1 czerwca 1960 r. decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego został powołany Państwowy Zakład Wychowawczy wraz ze Szkołą Podstawową i Zasadniczą Szkołą Zawodową oraz internatem. Była to pierwsza tego typu placówka na terenie miasta wybudowana specjalnie z przeznaczeniem dla potrzeb dziecka specjalnej troski. Największy udział w utworzeniu i zorganizowaniu placówki miał pierwszy jej dyrektor - mgr Franciszek Jednoróg. Dzięki jego staraniom władze administracyjne i oświatowe wyszły naprzeciw potrzebom dzieci niepełnosprawnych i zgodziły się na wybudowanie w okolicy Parku Szczytnickiego ośrodka rewalidacyjnego. Początkowo prowadzono nauczanie z zakresu 7 klasowej szkoły podstawowej i 3-letniej szkoły zawodowej w zawodach: krawiec odzieży lekkiej, krawiec odzieży ciężkiej, szewc. Po dwóch latach decyzją Kuratorium Okręgu Szkolnego szkołę zawodową przeniesiono na ul. Mikołaja. Rosła liczba uczniów szkoły podstawowej, tworzono kolejne oddziały, zwiększono ilość miejsc w internacie, zatrudniano nowych pracowników.
Od 1968 r. funkcję dyrektora placówki sprawował pan mgr Karol Pociecha. Za jego kadencji przeprowadzono kapitalny remont internatu. Wybudowano łazienki, na piętrach powstały świetlice, magazynki. Przedsięwzięcia te były konieczne, gdyż stworzenie godziwych warunków życia wychowankom było i jest dla nas najważniejsze.
Od 1975 r. w naszym internacie zamieszkali również uczniowie niedosłyszący ze Szkoły Podstawowej Nr 48 przy ul. Chopina.
Dnia 3 czerwca 1975 r. decyzją Kuratorium Oświaty i Wychowania we Wrocławiu placówka została przemianowana na Ośrodek Szkolno - Wychowawczy Specjalny ze Szkołą Podstawową, półinternatem, Zasadniczą Szkołą Zawodową i internatem. Od września ruszyły oddziały szkoły zawodowej kształcące w kierunkach: posadzkarz - lastrykarz, malarz - tapeciarz, operator maszyn i urządzeń przetwórstwa tworzyw sztucznych, ogrodnik terenów zielonych, monter podzespołów elektronicznych, betoniarz prefabrykatów budowlanych. Podwoje otworzyła z prawdziwego zdarzenia świetlica szkolna, w której uczniowie mogli odrobić lekcje, odpocząć, zrelaksować się przy zabawie.
Od 1 września 1976 r. funkcję dyrektora Ośrodka pełnił mgr Ryszard Helemejko. Dzięki ówczesnej nauczycielce historii pani Irenie Sadowskiej i jej dwuletnim zabiegom w 1978 roku, placówce nadano imię Janusza Korczaka. 30 września 1981 r. Ośrodek otrzymał sztandar ufundowany przez Spółdzielnię Inwalidów „Chemipol", Przedsiębiorstwo Transportu i Handlu Wewnętrznego oraz Komitet Rodzicielski. Otworzono Izbę Pamięci. Jako jedna z pierwszych placówek oświatowych we Wrocławiu otrzymaliśmy nieodpłatnie komputery, które przekazało nam Towarzystwo Walki z Kalectwem.
Ośrodek „to miejsce, w którym można mieć przyjaciół, które daje poczucie bezpieczeństwa, które stwarza szansę". Powyższa wypowiedź wicekuratora oświaty Andrzeja Lange z okazji XXX-lecia Ośrodka stała się myślą przewodnią mgr Hanny Kołodziej będącej dyrektorem szkoły od 1991 r. do 2002 r. Z myślą o wychowankach, stworzono nowe kierunki kształcenia zawodowego: krawiec odzieży damskiej lekkiej, gospodyni domowa - opiekunka. Zaadoptowane i wyposażone zostały pomieszczenia do praktycznej nauki zawodu w w/w kierunkach. W 1993 r. utworzono etat pedagoga, a w 1994 r. drugiego psychologa. Dzięki pozyskanym w Niemczech sponsorom zorganizowana została sala rehabilitacyjna i siłownia. W ciągu minionych lat w Ośrodku pracowało ponad trzystu pięćdziesięciu nauczycieli i wychowawców. Do szczególnie zasłużonych pracowników, którzy zostali odznaczeni Krzyżami Kawalerskimi Orderu Odrodzenia Polski należeli: Józef Kwiatkowski, Lilianna Świderska, Hanna Pragłowska, Maria Pociecha, Leokadia Łodyga. Funkcję dyrektorów szkoły pełnili: mgr Waldemar Szuster, mgr Ryszard Popiel, mgr Alicja Kuryło, mgr Łucja Chojnicka, mgr Maria Murat, mgr Lidia Kredoszyńska. Kierownikami internatu byli: Irena Wierzbicka, Wanda Sułkowska, Edward Miernik, Mieczysław Komorowski, Maria Wróbel, Izabela Zięba, Alicja Jackowska, Tadeusz Świtoń, Ewa Wybacz.
Realizując założenia dydaktyczno - wychowawcze pedagodzy starali się i starają utwierdzać w dzieciach wiarę w siebie i w swoje możliwości. Na potrzeby rewalidacji powołali do życia drużynę harcerską „Nieprzetartego Szlaku", Młodzieżową Radę Internatu, Samorząd Uczniowski, zespoły artystyczne i koła zainteresowań. Postawiono również na czytelnictwo, sport, turystykę, lecz przede wszystkim na współodpowiedzialność za nasz dom - Ośrodek. Dlatego w każdym przedsięwzięciu (przygotowanie uroczystości, dbanie o tereny zielone, wykonywanie dekoracji, drobne naprawy, przygotowywanie posiłków, zachowywanie czystości, malowanie itp.) biorą udział wychowankowie. Każdy może się sprawdzić w tym, co lubi, co jest jego pasją lub czego dopiero się uczy.
Od 2002 roku dyrektorem Ośrodka jest mgr Ewa Płaksej. Specjalny Ośrodek Szkolno Wychowawczy nieustannie rozwija się, jego pracownicy dbają o zapewnienie swoim wychowankom równego startu w życiu. Baza lokalowa nieustannie jest ulepszana. Przeprowadzono modernizację auli szkolnej, dzięki temu placówka pozyskała bardzo nowoczesne miejsce. Modernizowane są także sale lekcyjne, pracownie komputerowe. Dnia 1.09.2004 powołano do życia Szkołę Przysposabiającą do Pracy. Stanowi ona kolejny etap kształcenia dla młodzieży upośledzonej w stopniu umiarkowanym i znacznym, która ukończyła swoją edukację w gimnazjum. Od 1.09.2012 istnieją zespoły rewalidacyjno wychowawcze dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim (do ukończenia 25 lat).
Od 2006 roku pozyskano ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego czytelnię multimedialną. Ośrodek bierze czynny udział w różnych akcjach społecznych, współpracuje z wieloma instytucjami.
Dobro dziecka było i jest u nas najważniejsze. Wszyscy pracownicy pedagogiczni, administracja i obsługa starają się stworzyć atmosferę bezpieczeństwa, poczucia wartości i godności. Cierpliwie wspierając dążą do tego, aby każdy odnalazł dla siebie miejsce w społeczeństwie i mógł się w nim realizować .
opracowała Beata Paprocka-Bosy